Pisi Balığı, Deniz Pisisi, Dere Pisisi, Diplarya (büyük bireyler için)

Pisi balığı (Platichthys flesus), genellikle sağ tarafta yer alan gözlere sahip (ancak bireylerin yaklaşık %30 kadarında sol tarafta olabilir), oval ve yanlardan oldukça basık vücutlu bir yassı balık türüdür. Rengi, yaşadığı zemine uyum sağlamak amacıyla genellikle kamuflaj desenli olup, kum rengi, donuk kahverengi veya zeytin yeşili tonlarında olabilir; üzerinde kırmızımsı lekeler ve kahverengi benekler içerebilir. Alt tarafı (kör tarafı) ise çoğunlukla sedefli beyazdır. Boyu ortalama 20-30 cm civarında olmakla birlikte, maksimum 60 cm'ye kadar ulaşabildiği kaydedilmiştir. Derisi, özellikle yanal çizgi boyunca ve sırt ile anal yüzgeçlerin taban kısımlarında küçük, sert pullarla kaplı olduğu için pürüzlü bir yapıya sahiptir.

Genellikle kıyıya yakın bölgelerden başlayarak 1 ila 100 metre derinliğe kadar olan kumlu, çakıllı veya çamurlu yumuşak deniz tabanlarında yaşar. Denizlerin yanı sıra, acı su karakterindeki haliçlere ve hatta nehirlerin tatlı su kısımlarına kadar girebilme özelliğiyle bilinir. Bu nedenle 'Dere Pisisi' olarak anılan bireylerine de rastlanır. Dipte yatarak yaşar ve kendini kuma gömerek kamufle olabilir.

Doğal ortamında ortalama ömrü kesin olarak bilinmemekle birlikte, en fazla 15 yıla kadar yaşayabildiği rapor edilmiştir.

Pisi balığının yaşam döngüsü ilginç bir başkalaşım içerir. Larva döneminde simetrik bir yapıya ve her iki yanında birer göze sahipken, gelişim sürecinde gözlerden biri (genellikle sol göz) başın diğer tarafına (genellikle sağ tarafına) doğru göç eder ve balık asimetrik bir yapı kazanarak yan yatarak yaşamaya başlar. Kış aylarında yetişkin bireyler üremek için daha derin ve nispeten sıcak sulara göç ederler ve ilkbahar aylarında yumurtlarlar. Yumurtadan çıkan larvalar bir süre pelajik (suda serbest yüzen) bir yaşam sürdükten sonra metamorfoz geçirerek dip yaşamına uyum sağlar. Genç pisi balıkları genellikle sığ kıyı sularını, haliçleri ve nehir ağızlarını beslenme ve büyüme alanı olarak kullanır.

Pisi balığı, beyaz, sıkı ve oldukça lezzetli bir ete sahiptir. Kılçığı az olup, eti kolayca ayrılır. Tüketilmeden önce genellikle derisinin yüzülmesi tavsiye edilir. En yaygın pişirme yöntemleri arasında tava (özellikle mısır ununa bulayarak kızartma), fırında buğulama, ızgara ve fileto çıkarılarak yapılan çeşitli yemekler bulunur. Özellikle sonbahar sonu ve kış başı (Kasım) ile ilkbahar ayları (Şubat, Mart, Nisan) en lezzetli olduğu dönemler olarak kabul edilir. Taze tüketilmesi makbuldür.